Όταν ο μικρός Έγιολφ πνίγεται, η ζωή των γονιών του, του Άλφρεντ και της Ρίτα, διαλύεται. Το τραγικό αυτό γεγονός πυροδοτεί μια βαθιά κρίση που φέρνει στην επιφάνεια τις ρωγμές της σχέσης τους και θέτει υπό αμφισβήτηση την ισορροπία και τις επιθυμίες τους. Τι πιο σπαρακτικό μπορεί να ζήσει μια οικογένεια από την απώλεια ενός παιδιού;

Σε ένα από τα ώριμα ρεαλιστικά του έργα, γραμμένο το 1894, ο Ίψεν μας μεταφέρει πολύ πιο μακριά από τις αναμενόμενες αντιδράσεις απέναντι σε μια τέτοια συγκλονιστική πραγματικότητα. Παρατηρεί τις καταστροφικές επιπτώσεις του πένθους και της ενοχής στο αγαπημένο του πεδίο μελέτης, το ζευγάρι, το οποίο, παρά τη θλίψη και τον πόνο του, θα επαναπροσδιορίσει τη θέση του μέσα στον κόσμο, θα αναπληρώσει ό,τι αναπληρώνεται και θα ξαναβρεί νέους τρόπους σύνδεσης.

Η διασκευή του Stefan Larsson αποκαλύπτει ένα έργο βαθιά προσωπικό, με έντονη συνάφεια προς τις δικές του εμπειρίες. Ο σκηνοθέτης ανανεώνει τη συνάντηση του κοινού με το ιψενικό έργο, προτείνοντας μια φρέσκια εκδοχή, η οποία συνδυάζει τη γλώσσα του θεάτρου με αυτήν του σινεμά και εντάσσει τη ζωντανή κινηματογράφηση οργανικά στην αφήγηση. Ένας ιδιαίτερος κόσμος δημιουργείται κάθε βράδυ επί σκηνής από μια σπουδαία ομάδα πρωταγωνιστών, που δίνουν παλμό στη δράση και ζωντανεύουν τον διάλογο γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις.

Η παραγωγή επιστρέφει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στη Νέα Σκηνή «Νίκος Χαραλάμπους» εγκαινιάζοντας τη θεατρική περίοδο 2025-2026.